مقایسه ی ۶ هفته تمرین های مقاومتی و تحریک های الکترومغناطیس پالسی بر آلکالین فسفاتاز تام، کلسیم، فسفر، کورتیزول و متغیرهای تن سنجی در زنان یائسه ی مبتلا به پوکی استخوان نوع اولیه

مقدمه: با توجه به حساسیت استخوان نسبت به تحریک های مکانیکی، یکی از راه های بالقوه برای درمان پوکی استخوان، اعمال بارهای فیزیکی در مقیاس بالینی است. در پژوهش حاضر اثر تمرین های مقاومتی و میدان الکترومغناطیس پالسی بر آنزیم آلکالین فسفاتاز تام، کلسیم، فسفر، هورمون کورتیزول و متغیرهای تن سنجی در زنان یائسه ی مبتلا به پوکی استخوان نوع اولیه با هم مقایسه شد. مواد و روش ها: 30 زن دچار پوکی استخوان یائسه (48 تا 65 سال) به صورت تصادفی در سه گروه میدان الکترومغناطیسی (مگنت)، تمرین مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. درمان در گروه مگنت شامل اعمال 45 دقیقه پالس مربعی با فرکانس30 هرتز و شدت 40 گوس بود، و در گروه ورزش شامل 45 دقیقه تمرین های مقاومتی تنه، اندام فوقانی و تحتانی با 85-50% 1rm بود که به صورت پیشرونده طی 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد. گروه کنترل طی 6 هفته ملزم به رعایت الگوی فعالیت و رژیم غذایی معمول گردید. آلکالین فسفاتاز تام، کلسیم، فسفر و هورمون کورتیزول خون قبل و بعد از 6 هفته اندازه گیری شد. یافته ها: میزان alp تام در هر دو گروه مگنت و تمرین های مقاومتی نسبت به کنترل و مقادیر پایه افزایش معنی داری داشت. توده ی چربی در تمرین مقاومتی نسبت به کنترل و مقادیر پایه کاهش، و در گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد. میزان کلسیم، فسفر و کورتیزول در هیچ گروهی تغییر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به افزایش alp تام در دو گروه مداخله به نظر می رسد استفاده از میدان های الکترومغناطیسی جایگزین مناسبی برای افزایش سوخت و ساز استخوان در بیماران دچار پوکی استخوان شدید باشد.